Geçitleri geçmek zor olur, güç olur…Öyle iğne deliğinden dar geçitler var ki, insanoğlunun iplik gibi incelmesi gerekir.Geçitler şöyledir, geçitler böyledir…Ve lakin benim söz açtığım geçit bu türden değil.İğne deliği gibi dar olmak şöyle dursun, saray ka

Geçitleri geçmek zor olur, güç olur…

Öyle iğne deliğinden dar geçitler var ki, insanoğlunun iplik gibi incelmesi gerekir.

Geçitler şöyledir, geçitler böyledir…

Ve lakin benim söz açtığım geçit bu türden değil.

İğne deliği gibi dar olmak şöyle dursun, saray kapısından geniştir.

Gel gelelim geçebilirsen geç!

***

Bir günahkar için Sırat Köprüsü’nü geçmek, araçlarıyla Bulvar’dan Donatım Semti istikametine gidenlerden daha kolaydır.

Sözünü açtığım geçit, Milli Egemenlik Caddesi’ndeki 1’nci ‘Tren Geçidi’dir.

Bu geçitten zorunlu olarak geçmek zorunda kalanlar  bilir…

Trafik ışığına ister istemez en az beş dakika en çok 15 dakika takılırsınız.

Ama nasıl?

Araçlara geçit izni veren yeşil ışık ben diyeyim üç saniyede siz deyin beş saniyede bir yanıp söner.

1’nci geçitte araç için yeşil ışık yanar, en öndeki araç karşıya ya atlar ya da atlamaz ki, hop kırmızı ışık yanmıştır; arkasında zınk diye duran ilk araç bir 3 dakika daha beklemek zorundadır.

Bir düşünün, akşam yoğunluğunda, Müftülük binasına kadar uzayan kuyruğun sonundaysanız hapı yuttunuz demektir.

Sordum soruşturdum, bu geçitteki trafik ışıkları nizamen hatalıymış; kırmızı ile yeşil ışık arasında 3/5 saniye fark olamazmış.

Gel gelelim bu sadece ‘mış’, ‘mış’, ‘mış’…

Birçok işlerde olduğu gibi, burada da ‘nizamen’ faslıyla ‘Hakikat’ faslı arasında dağlar kadar ayrılık var.

***

Şu Eski Belediye Başkanı Aziz Duran, illa yapacaktıysa, Adnan Menderes Caddesi’ni öteki dünyaya postalayan alt geçidi bu caddeye yapacağına, 1’nci Tren Geçidi’ne yapsaydı ne olurdu sanki!..

Tren yolunun böldüğü birbirine paralel Milli Egemenlik ve Ali Necdet Güven Caddeleri ile birbirine karşılıklı Sedat Kirtetepe ve Bosna Caddelerindeki trafik, şıkır şıkır işlemez miydi?

Hiç olmazsa ben de Aziz Bey’in de bu şehre bir hayrı oldu der, üzerime yapıştırılan ‘iflah olmaz muhalif’  etiketini taşımak zorunda kalmazdım…