Bugün bayram. Dolayısıyla sizlere siyasetten uzak günlük koşuşturmaların dışında ve bayramların ruhuna yakışır bir yazı yazmak istedim.Biraz eskilere hatta çok eskilere gidip, bayram denince aklıma gelen ilk konuyu sizlere aktarmak istedim.Mesela bayram d
Bugün bayram. Dolayısıyla sizlere siyasetten uzak günlük koşuşturmaların dışında ve bayramların ruhuna yakışır bir yazı yazmak istedim.
Biraz eskilere hatta çok eskilere gidip, bayram denince aklıma gelen ilk konuyu sizlere aktarmak istedim.
Mesela bayram dendi mi benim aklıma, Ömer Seyfettin’in de hikâyelerine konu olan, kıldığım “ilk namaz” gelir…
O zamanlar daha “ilkokula” bile başlamamıştım. Yine bir Ramazan Bayramıydı. Babam ve ağabeylerim “Arife” gecesinden “Bayram Namazı” için sözleşmişlerdi.
Bunun üzerine içim “kıpır kıpır” olup; “Ben de gelmek istiyorum” demek istedim ama nedense yapamadım.
O gece gözümü bile kırpmadan yattığım yerde bekledim. Ta ki annem odamıza ağabeylerimi “Bayram Namazı” için uyandırmaya gelinceye kadar…
Annem odamıza girer girmez hemen yataktan fırladım. Daha; “sen uyumadın mı”demesine fırsat vermeden “Ben de Bayram Namazı’na gideceğim” dedim.
Sonra da babamın yanına gidip bana “abdest” almayı göstermesini istedim. Babam yüzüme baktı, gülümsedi ve saçımı okşadı.
Babamın yüzündeki o mutluluğun ne anlama geldiğini yıllar sonra çocuklarımla birlikte “Bayram Namazı’na” gittiğimde anladım…
Ağabey-kardeş bir örnek bayramlıklarımızla, babam önde biz arkada doğruca caminin yolunu tuttuk.
Eski “Aziziye Camii’nin” kapısından içeriye girip kalabalık cemaat içinde babamın yanına oturduğumda içimi tarifi mümkün olmayan bir huzur kapladı.
Sıra “Bayram Namazı’nı” kılmaya geldiğinde kalabalık cemaat içinde bacak kadar çocuk ben de “saf” tutup uydum imama…
İlk “namazım” olmasına karşılık evde annemin ve rahmetli anneannemin namaz kılmalarından bir şeyler görmüştüm.
Ama “Bayram Namazı” farklıydı. Neticede yanımda saf tutan babama bakarak daolsa “ilk namazımı” kılmıştım.
İşte her bayram geldiğinde hemen o anı hatırlarım. Zira bugüne kadar yaşadığım hiçbir mutluluk bana o hazzı vermedi…
Yıllar sonra bende çocuklarımla ilk defabir “Bayram sabahı” camide “Bayram Namazı” için saf tuttuğumda babam aklıma gelmişti.
Neden yüzüme bakıp gülümsediğini ve saçımı okşadığını o zaman çok iyi anladım. Zira bende aynısını çocuklarıma yaptım.
Allah ömür versin, yarın sıra da onlara gelecek. Onlarda, çocuklarımda kendi evlatlarıyla ilk defa bir “Bayram Namazı’nda” saf tutacak.
Bu defa onlar yüzlerine neden gülümseyip saçlarını okşadığımı anlayacak. Ve beraber bir “Bayram Namazı’nda” saf tuttuğumuz o anı hep hatırlayacak.
Allah (C.C) “babalar, oğullar ve Bayram Namazı” zincirinin kopmadan devam etmesini sağlasın. Âmin. Hepinize iyi bayramlar…
